Iedereen put uit bepaalde bronnen in het leven. Dat kunnen tastbare dingen zijn zoals boeken, muziek of rituelen, maar ook ervaringen, gesprekken of herinneringen. In een cursus over existentiële gespreksvoering raakte dit thema mij opnieuw. Want juist in gesprekken over zingeving, keuzes of tegenslagen, blijken deze bronnen vaak onder de oppervlakte aanwezig. Ze kleuren hoe we naar de wereld kijken, hoe we omgaan met anderen, en hoe we ons werk doen.
Sommige mensen noemen de Bijbel of de Koran als bron. Anderen verwijzen naar filosofen als Socrates of Plato. Maar ook een lied van Stef Bos of een gedicht van Toon Tellegen kan iemand diep raken en richting geven. Het gaat niet om de vorm, maar om de betekenis die iets voor jou heeft.
In mijn werk als consultant, trainer en gespreksleider zie ik hoe belangrijk het is om stil te staan bij deze bronnen. Zeker in deze tijd, waarin het publieke en professionele gesprek soms hard en polariserend kan zijn, is er behoefte aan zachtheid. Aan ruimte voor reflectie, voor stilte, voor verbinding. Onze bronnen helpen ons die zachtheid te hervinden, en van daaruit keuzes te maken die kloppen met wie we willen zijn.
Welke bronnen voeden jou? Wat draag je met je mee in het werk dat je doet? En hoe zou het zijn om daar vaker bewust bij stil te staan?
Ik nodig je uit om je eigen bronnen te (her)ontdekken. En wie weet: er een gesprek over te voeren. Met jezelf, of met iemand anders.
Wil je een workshop of dialoog organiseren over wat mensen ten diepste drijft in je organisatie of team? Neem gerust contact op. Ik denk graag met je mee.
